کنوانسیون مارپل مربوط به جلوگیری از آلودگی های دریایی ناشی از فعالیت کشتیها میباشد. که در سال ۱۹۷۳ ابتدا تدوین و سپس طبق توافقنامه ای در سال ۱۹۷۸ اصلاح و اجرایی گردید.
کلمهی “مارپل” خلاصه شدهی مارین پولوشن «به انگلیسی Marine Pollution»
یا آلودگی دریایی میباشد. معاهدهی اصلی مارپل در تاریخ ۱۷ فوریه ی ۱۹۷۳
امضا گردید، اما لازم الاجرا نشد. معاهدهی کنونی، ترکیبی از معاهدهی سال
۱۹۷۳ و توافقنامهی ۱۹۷۸ میباشد. این معاهده چند سال بعد در دوم اکتبر
۱۹۸۳ لازم الاجرا گردید. از تاریخ ۳۱ دسامبر ۲۰۰۵، ۱۳۶ کشور، چیزی در حدود
۹۸ درصد کل بنادر کشتیرانی جهان، متعهد به انجام این پیمان نامه گردیدند.
تمامی کشتیهای تحت پرچم کشورهای امضا کنندهی مارپل، صرف نظر از مبدا و
مقصد، موظف و ملزم به انجام مقررات آن میباشند و ملل عضو، مسئول تمامی
کشتیها و شناورهایی میباشند که تحت ملیت کشورشان به ثبت رسیدهاند.
تمام ضمیمهها به تصدیق و تصویب شمار معینی از کشورهای عضو رسیده است؛
آخرین ضمیمه (ضمیمه ۶) در ماه مه ۲۰۰۵ به اجرا رسید. کشوری که کشتی در آن
به ثبت رسیده است مسئول تطابق کشتی با تعرفه های پیشگیری از آلودگی دریایی
در کنوانسیون مارپل میباشد.
هر یک از کشورهای امضاء کننده این کنوانسیون، مسئول وضع قوانین داخلی برای اجرای کنوانسیون میباشند و متعهد میگردند که مفاد و ضمیمه های این کنوانسیون و قوانین مرتبط کشورهای دیگر را رعایت نمایند.
پیوست ها:
مارپل در ارتباط با پیشگیری از اشکال مختلف آلودگی دریایی ناشی از کشتیها شامل ۶ پیوست میباشد:
• پیوست ۱- مقررات برای جلوگیری از آلودگی ناشی از نفت.
• پیوست ۲- مقررات برای کنترل آلودگی توسط مواد مایع سمی
بصورت فله.
• پیوست ۳- مقررات برای جلوگیری از آلودگی توسط مواد مضر
بسته بندی شده.
• پیوست ۴- مقررات برای جلوگیری از آلودگی توسط فاضلاب کشتی ها.
• پیوست ۵- مقررات برای جلوگیری از آلودگی توسط زباله کشتی ها.
• پیوست ۶- مقررات برای جلوگیری از آلودگی هوا ناشی از کشتی ها.
در این قرارداد که محل اجرای آن بندر امام خمینی (ره) می باشد،مقرر شد مفاد این کنوانسیون و تجهیزات آن در این بندر پس از طراحی و ساخت نصب بشود.نحوه اجرای هر شش ضمیمه کنوانسیون مارپل به شرح ذیل می باشد.
این شرکت طی قرارداد بلند مدت با سازمان بنادر و کشتیرانی در خصوص اجرای ضمائم کنوانسیون مارپل اقدام به دریافت ضایعات نفتی و غیر نفتی در اسکله های و لنگرگاه بندر امام خمینی (ره) و پایانه نفتی و پایانه پتروشیمی از کشتی ها می نماید.
با اعلام واحد ایمنی بندر و ابلاغ دریافت ضایعات نفتی به عوامل این شرکت، آنها توسط شناور و تانکرهای بزرگ و کوچک و سایر خودروها و پمپ های مخصوص جمع آوری ضایعات و تجهیزات مربوطه، اقدام به دریافت این ضایعات از شناورها می نمایند و پس از دریافت ضایعات، آنرا به سایت و مخازن خود منتقل می نمایند و در مرحله اول توسط سیستم های موجود میزان آب امولسیون این مواد به حدود ۱۰ درصد رسانده می شود و مواد سنگین نفتی مخلوط بادرصد آب کم نیز جهت فن آوری و جداسازی سدیمنت، آب و مواد سبک به واحد پالایش منتقل می شود.
پس از جداسازی کامل آب و جداسازی سدیمنت موجود توسط فیلترها، مواد سبک جهت مصارف سوختی استفاده می شود و مواد سنگین آن که درجه اشتعال آن بالای ۶۰ درجه است، برای صادرات به مخازن خروجی منتقل خواهد شد.
در واحد مینی پالایشگاه مواد ورودی به این بخش ابتدا آب و مواد سبک آن به
وسیله عملیات حرارتی تقطیر شده و از آن جدا می شود و سپس توسط محلول کردن
مواد شیمیایی، فلزات و مواد معدنی آن ته نشین می شود و پس از جداسازی با
عبور از سیستم فیلتراسیون، سدیمنت و فلزات و مواد معدنی از مواد نفتی جدا
می شود و در این مرحله جهت فرموله کردن و بالا بردن ارزش حرارتی، مواد نفتی
آماده شده با نسبت لازمه با نفت کوره ترانزیت یا داخلی مخلوط می شود که در
سایت تبدیل به نفت کوره با کیفیت بالا می شود.
ضمیمه چهارم، در این ضمیمه فاضلاب میکس شده توسط تانکر های مخصوص وکیوم دار از شناورها دریافت می شود و پس از انتقال به سایت، توسط تصفیه خانه مجهز، فاضلاب در سایت تصفیه شده و آب تصفیه شده به دریا ریخته میشود.
ضمیمه پنجم، در این ضمیمه زباله دریافتی از شناورها به سالن تفکیک هدایت شده، در این بخش مواد پلاستیکی و شیشه و فلزات از زباله تفکیک می شود و پس از شستشو و آسیاب، بسته بندی و به بازار فرستاده می شود، مابقی زباله ها به دستگاه زباله سوز هدایت شده و در آنجا به خاکستر تبدیل می شود. از حرارت موجود آب گرم و برق تولید می شود. در ضمن ضایعات فیلتراسیون مواد نفتی و لجن فاضلاب و لجن مواد سوختی و فلزات و مواد معدنی جدا شده از سوخت نیز در دستگاه پیرولیز تبدیل به خاکستر و مواد نفتی میشود.